Ormanda etraf sessizdi.Karanlık olduğu için hiçbir şey görünmüyordu.Yavaş yavaş ilerliyordum.
Etraftaki tek ses bastığım zaman yapraklardan çıkan hışırtıydı.
Yanımda Kyle vardı.Zaten bir tek Kyle ile iyi anlaşırdım.Çünkü o da benim gibiydi.
Ben Kyle ile ormanda ilerlerken bir ses duydum.
“Kimsin sen ?” dedi tanımadığım bir ses.
“Vampir misin ? dedi.
O sırada arkadan gelen çığlık sesi gecenin sessizliğinde yankılandı.Arkamı döndüm ve yerde gümüş ağla sarmalanmış bir vampir gördüm.
.Kyle yakalanmıştı.Acı içinde bağırıyordu.
"Sen kaç Sera"diye bağırıyordu Kyle.
"Hayır seni bırakamam" diye bağırıyordum karanlık ormandan.
Yanına gidip onu kurtarmak istedim.Ama biri gelmişti.
Bu Charlie’ydi.Vampir avcıları arasındaki en acımasız kişiydi.Sonra üstümde bir acı hissettim.
Uyandığımda karanlık bir odadaydım.Etrafıma bakındım.Kyle yanımda yoktu.Demir bir kapı vardı.Kapıya doğru ilerledim.
Küçük bir delikten seslenmeye başladım.Kimse cevap vermiyordu.Kapıyı tekmelemeye başladım.Açılmıyordu.Kapının kilidinin olduğunu gördüm.Hemen saç tokamı alıp açmaya çalıştım.Yaşasın! Açılmıştı.
Artık özgürdüm ! Aklıma Kyle geldi.Acaba o ne yapıyordu.Onu da kurtarmam lazımdı.Karanlık koridorda ilerlemeye başladım.Aşağı doğru inen bir merdiven vardı.Yavaş yavaş merdivenleri inmeye başladım.Burası daha da karanlıktı.İlerledikçe mahzenler görüyordum.İçindekilere tek tek baktım.En sona geldiğimde Kyle'ı gördüm.Seslendim.Beni duymadı.Endişelenmeye başlamıştım.Tokamla kapının kilidini açmaya çalışıyordum.Tam o sırada ayak sesleri duydum.Kaçmaya başladım.Geri dönemezdim.Yoksa bende ölürdüm.Ama en yakın arkadaşım ölecekti,ne yapmalıydım ? O an Kyle ile eski anılarımız geldi gözümün önüne.Ve ayaklarım geri geri gitmeye başladım.Koşarak mahzene geri döndüm.Kyle Charlie'nin elindeydi.Perişan görünüyordu.Hemen Charlie'nin üstüne atıldım.Kyle'ı yere düşürdü.Geri dönüp bana saldırmaya başladı.Kyle kendine geliyordu.Ayağa kalktı ve arkadan Charlie'ye saldırdı.Sesleri duymuş olacaklar ki öbür avcılarda koşarak gelmeye başladılar.Kıskıvrak yakalanmıştık.Artık kesin ölecektik.Kyle ile son kez birbirimize baktık.İleride bir gün yine karşılaşacağımızı biliyorduk.Gözlerimizi kırpana kadar kendimizi yerde bulmuştuk.Üzerimizde gümüş ağ vardı.Bu sefer kesin ölecektik.Bizi dışarı çıkardılar.Dışarıda odunlar yanmak için bekliyorlardı.Bizi bir direğe bağladılar.Artık vedalaşma vakti gelmişti.Kyle'a son bir kez baktım.O da bana hüzünlü bir ifadeyle baktı.Bir süre sonra ayaklarımızın ucunda bir sıcaklık hissettik.Acımız yavaş yavaş artıyordu.Avcılar bizi bırakıp gitmişti.Buradan kurtulmanın bir yolu yoktu.Zaman geçtikçe bilincimi kaybediyordum.Artık Acıyı hissetmiyordum.Sanırım ölüm böyle bir duyguydu.Hoşuma gitmişti.Artık acı bitmişti,kaçmak,saklanmak bitmişti.Ölüm bizim için çok huzurluydu...
Ptsi Kas. 15, 2010 10:16 pm
